kaszel u psa forum

Objawy przeziębienia u psa. Przeziębienie u psa to najczęściej infekcja górnych dróg oddechowych, której towarzyszy uporczywy kaszel oraz wydzielina z nosa. Kaszel u psa jednak znacząco różni się od tego, który przytrafia się ludziom. Przypomina krztuszenie się, krząkanie oraz odruchy wymiotne. Przeziębiony pies ma również Kaszel kenelowy u psa to groźna i bardzo zaraźliwa choroba, której ofiarą może paść każdy pies niezależnie od wieku. Choroba rozprzestrzenia się poprzez Adenowirusy typu 2, Parainfluezny i bakterie krztuśca. Należy powiedzieć, że kaszel waire nie jest jedną chorobą. Szybciej, Jest więc konieczne, aby zadzwonić do kompleksu objawów, które mogą wskazywać natychmiast na kilka patologii. Tak więc środek przyczynowy może być wirusem paraglującego, drugi typ adenowirusem (CAV-2) lub wirusem plagi psa. Kaszel kenelowy u psa – objawy. Kaszel kenelowy jest powodowany przez wirusy i bakterie. Z definicji jest to każda choroba zakaźna układu oddechowego psów, z wyjątkiem nosówki. Najczęściej jest wywoływana przez adenowirusy typu 2 (CAV-2), bakterie krztuśca Bordetella bronchiseptica i wirusy grypy Parainfluenza canis (CPI). Kaszel u psów z powodu zapalenia gardła. Jedną z chorób, które mogą być również przyczyną kaszlu u Twojego psa, jest zapalenie gardła. Wiąże się z infekcjami w jamie ustnej lub z infekcjami ogólnoustrojowymi, jak w przypadku nosówki psów, która jest bardzo powszechna u szczeniąt i która może powodować kaszel i wymioty, ale Cherche Un Site De Rencontre Gratuit. Badanie mikrobiologiczne popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych W posiewie bezpośrednim stwierdzono > 102 CFU/ml Pseudomonas spp. (wrażliwy na: ciprofloksacynę, enrofloksacynę, marbofloksacynę, amikacynę, gentamycynę, ceftazydym, cefepim, kolistynę, polimyksyna B, imipenem). W badaniu mikologicznym nie stwierdzono wzrostu grzybów drożdżopodobnych i pleśniowych. Na podstawie przeprowadzonych badań popłuczyn oskrzelowo-pęcherzykowych rozpoznano zmiany zapalne w układzie oddechowym spowodowane obecnością pasożytów Crenosoma vulpis. Crenosoma vulpis to pasożyty rzadko występujące u psów w Polsce, stąd też pasożytnicze zapalenia dróg oddechowych z ich udziałem nie są często stwierdzane. W innych krajach Europy stwierdzane są częściej, zarówno u lisów, jak i u psów. Wzrost populacji lisów, jak również podróże z psami na obszary, na których pasożyty te występują częściej, może przyczyniać się do wzrostu częstości zachorowań u psów w Polsce. Przypadki występowania tych pasożytów u psów w Europie opisywane były w Niemczech, Belgii, Szwajcarii, Austrii, we Francji, w Hiszpanii, Portugalii, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Norwegii, na Węgrzech oraz we Włoszech (2, 12). Z danych opublikowanych w 2010 roku przez Traversa i wsp. wynika, że Crenosoma vulpis najczęściej były stwierdzane w Niemczech oraz Danii (12). W niniejszym artykule opisany przez autorów przypadek kliniczny dotyczy psa, który przyjechał na laryngotracheobronchoskopię do naszej Pracowni Endoskopowej z Niemiec. Objawy kliniczne w przypadku obecności tych pasożytów w drogach oddechowych są podobne do objawów występujących przy chorobach układu oddechowego spowodowanych innymi przyczynami. W związku z tym często nicienie płucne są pomijane w diagnostyce przewlekłego kaszlu, W przypadku inwazji Crenosoma vulpis najczęściej stwierdzane jest zapalenie oskrzeli z objawami suchego, nieproduktywnego kaszlu, który może być łatwo wywoływany podczas omacywania tchawicy. W przypadku silniejszej inwazji obserwowane jest gromadzenie się w drogach oddechowych śluzowej lub śluzowo-ropnej wydzieliny i wówczas występuje kaszel wilgotny. Objawy kliniczne są uzależnione od nasilenia inwazji (6, 8, 12). W diagnostyce różnicowej zapalenia oskrzeli oraz płuc zawsze należy brać pod uwagę nicienie płucne, ponieważ nieprawidłowe rozpoznanie będzie skutkowało brakiem reakcji na stosowane leczenie, a co za tym idzie – leczenie będzie się wydłużało. Rozpoznanie Crenosoma vulpis polega na wykryciu w kale larw pierwszego stadium (L1) techniką Baermanna lub znalezienie w popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych larw L1 lub jaj zawierających larwy. Larwy L1 są identyfikowane na podstawie morfologii oraz wielkości. Mają one długość od 243 do 340 µm, ogon larwy jest prosty, ostro zakończony, bez żadnych wyrostków i różni się wyglądem od innych nicieni płucnych. Jaja Crenosoma vulpis są cienkościenne, wielkości 72 x 43 µm i zawierają larwy pierwszego stadium (6, 8, 10). Dodatkowo w popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych stwierdzana jest eozynofilia, co obserwowane było zarówno w opisywanym przypadku, jak i badaniach innych autorów. W przypadku stwierdzenia eozynofilii zawsze należy brać pod uwagę w diagnostyce różnicowej nicienie płucne. Często są one pomijane, a pojawienie się eozynofilii wiązane jest z alergią. W badaniu radiologicznym zwykle stwierdza się zaostrzony rysunek oskrzeli lub zmiany o charakterze śródmiąższowym. Podczas badania endoskopowego obserwowane są różnie nasilone zmiany zapalne tchawicy oraz oskrzeli z obecnością wydzieliny o różnym charakterze. Dodatkowo mogą być stwierdzane pasożyty (2, 7, 10). W leczeniu inwazji Crenosoma vulpis stosowane są fenbendazol w dawce 50 mg/kg doustnie, przez 10 dni; oksym milbemycyny w dawce 0,5 mg/kg doustnie, jednorazowo; 10-proc. imidakloprid i 2,5-proc. moksydektyna, w dawce 0,1 ml/kg jednorazowo, spot on (8). Prowadzone były różne badania dotyczące skuteczności niektórych preparatów u zwierząt zakażonych eksperymentalnie, jak również poczynione były obserwacje u psów zakażonych naturalnie. W badaniach przeprowadzonych przez Conboy i wsp. (2009) u psów eksperymentalnie zakażonych Crenosoma vulpis stwierdzono 100% skuteczności leczenia w przypadku jednokrotnego zastosowania preparatu zawierającego imidakloprid 10 mg/kg i moksydektynę 2,5 mg/kg (4). Z kolei w opisanym przez Matos i wsp. przypadku klinicznym dotyczącym Crenosoma vulpis u psa po jednokrotnym zastosowaniu takiego leczenia nadal obserwowano larwy w kale (7). W badaniach przeprowadzonych przez Conboy i wsp. (2013) dotyczących zastosowania w leczeniu milbemycyny u eksperymentalnie zakażonych psów jej skuteczność określono na 98,7% (5). Z kolei w przypadku opisanym przez Shaw i wsp. (10) obserwowano wyleczenie po zastosowaniu fenbendazolu w dawce 50 mg/kg przez 7 dni, natomiast nie obserwowano wyleczenia po zastosowaniu fenbendazolu u innego psa, opisanego przez Caron i wsp. Do wyleczenia doszło u niego dopiero po zastosowaniu 10-proc. imidaklopridu i 2,5-proc. moksydektyny, w dawce 0,1 ml/kg jednorazowo, spot on (2). W związku z tym, że żaden preparat nie zapewnia pewnego wyeliminowania pasożytów, po leczeniu należy wykonać badanie kontrolne kału lub popłuczyn z dróg oddechowych, aby mieć pewność, że doszło do wyleczenia. Częściowym potwierdzeniem skuteczności leczenia będzie również ustanie objawów ze strony układu oddechowego. W podsumowaniu należy podkreślić, że pasożyty Crenosoma vulpis trzeba zawsze brać pod uwagę w diagnostyce przewlekłego kaszlu, podobnie jak i inne nicienie płucne. Choć nie są one stwierdzane często, to jednak nie można wykluczyć ich jako przyczyny zaburzeń w obrębie układu oddechowego. Coraz częściej psy podróżują z właścicielami podczas urlopu, a także przewożone są na różne wystawy, pokazy, dlatego też mogą przemieszczać się na obszary, gdzie pasożyty te występują częściej, i tam się zarażać. Poza tym zwierzęta zarażone mogą przyjeżdżać do Polski i mogą być przyczyną krenosomozy w naszym kraju. Ponadto istotnym źródłem zakażeń mogą być również lisy. Moderatorzy: Robert A., Jarek annaanna2014 Witam! mam 4 letniego labradora od 3 miesięcy męczy go kaszel tak jak by coś miał i chciał zwymiotować, często jest tak, że aż się zapiera łapami i próbuje się tego pozbyć. Na początku myślałam, że to robaki został odrobaczony, potem weterynarz zalecił mu podawanie nifuroksazytu oraz alugastrinu pomagało na chwilę, później tabletki przeciwwymiotne, ponieważ pies zaczął wymiotować białą pianą, tabletki tez już nie pomagały. Po wizycie u innego weterynarza i dokładnych badaniach krwi, osłuchaniu serca- diagnoza infekcja gardła, pies dostał encorton oraz augumentin, przez okres brania sterydu wszystko ok dziś jednak po odstawieniu znowu zaczyna pochrząkiwać podałam mu jeszcze łagodny syrop na kaszel. i nie wiem co dalej zrobić i co może być tego przyczyną. Gość 02 sierpnia 2014, 01:14 Zacznij od RTG płuca i sylwetka serca,to może być miał echa serca,nawet EKG. Może alergia? Sporo do uwagę,czy szybko się męczy,czy jakich porach kaszel się drapie się. poczytaj o chorobach serca i alergii u psów,sama możesz pomóc lekarzowi swoimi you tube,jest dużo filmików z psim kaszlem,np. kichanie wsteczne,kaszel sercowy,kenylowy sprawdź który z nich przypomina kaszel Twojego psa. Gość 02 sierpnia 2014, 12:02 przy tych upałach pies się męczy, wiadomo, zimą nie ma takiego problemu. jest chętny do zabawy, ma apetyt, nos mokry taki jak by katar miał . kaszel najczęściej pojawia się nad ranem tak 3-5 rano w sumie ostatnio to już nawet w dzień. dziś rano go męczyło ale po syropie prawoślazowym objawy ustąpiły jak na razie jest dobrze a co dalej... poczytałam o tych chorobach serca inie wiem co już myśleć o tym mam dalej czy to kaszel czy serce Gość 02 sierpnia 2014, 14:52 Dobrze wykonany RTG,pokaże czy serce nie jest przerośnięte, czy nie ma w płucach guzów,wskazujących na chorobę nowotworowa ,a może na nicienie płucne ? Naprawdę,wiele rzeczy powoduje kaszel i tylko dobra współpraca z wet. i badania,mogą rozwikłać zagadkę .Ale dokładne badania krwi i RTG, to podstawa. Gość 03 sierpnia 2014, 15:02 Też bym poprosiła o zbadanie psu tchawicy i krtani,można wykorzystać fakt,"przyśpienia psa " do jednym machem sprawdzić co się da. Dobrze to wcześniej uzgodnić z lekarzem wet. by wiedział w jakim celu jest wizyta,wtedy odpowiednio się przygotuje do niej. annaanna2014 05 sierpnia 2014, 14:56 Weterynarz obejrzał gardło i mówi ze to wg niego infekcja jest, natomiast co do serca mówi ze ok. Antybiotyki odstawione w sobotę jak na razie spoko z nosa już mniej się leje , od czasu do czasu chrząknie podawany ma syrop prawoślazowy przed snem oraz probiotyk na odporność, i zobaczymy co dalej mam nadzieję, że już będzie dobrze:) annaanna2014 05 sierpnia 2014, 22:36 a jeszcze zapytam coolka jak ty radzisz sobie z tymi napadami u swojego psiaka? isabelle30 Posty: 3531 Rejestracja: 12 listopada 2009, 20:36 06 sierpnia 2014, 11:14 Zamiast czekac na to aż pies umrze lub wet się ocknie... (w to drugie raczej wątpię) zażądałabym natychmiast pobrania krwi w celu wykonania testów serologicznych wykrywających angiostrongylozę - nicienia płucnego... coolka Posty: 8 Rejestracja: 29 lipca 2014, 19:17 06 sierpnia 2014, 17:16 Jedyne co mu pomagało to wyjście na balkon gdzie jest chłodniej no i duzo uspokajania i głaskania. My przez pewien czas dawaliśmy nawet leki uspokajające bo ewidentnie podczas tych nocnych dusznosci wpadał w panikę. Z mojego doświadczenia radze Ci wykonać Bronchoskopie. U nas serce też było ok. Badaliśmy wymaz z gardła i nic nie wyszło. Dopiero bronchoskopia pokazała co tak naprawdę się dzieje. Podczas tego badania zbadali mu nos, gardło tchawice itp. pobrali popłuczyny do badania no i wyszło że ma bakterie pałeczki ropy błękitnej oraz refluks żołądka, który sam w sobie może dawać takie duszności i kaszel. Badanie trochę kosztuje za całość we Wrocławiu ( z badaniami, lekami itp.) zapłaciliśmy 450zl ale teraz widzę że było warto!. Dodam że wyniki krwi miał cały czas dobre, tylko ten kaszel i duszność. Daj znać jak się pies czuje! Gość 06 sierpnia 2014, 19:49 Spoko dam znać:) muszę poszukać u nas weta który zrobi mi te badania:) bo widzę, że cięzko będzie znaleźć kogoś więc bede musiała dalej jechać z nim jak cosik:) jak bede miałą wyniki badań dam znać tragedia normalnie 09 sierpnia 2014, 07:46 isabelle30 pisze:Zamiast czekac na to aż pies umrze lub wet się ocknie... (w to drugie raczej wątpię) zażądałabym natychmiast pobrania krwi w celu wykonania testów serologicznych wykrywających angiostrongylozę - nicienia płucnego... Angiostrngylozę mamy obecnie tak rozpowszechnioną w Polsce, że już nawet szczeniaki rodzą się zarażone Jeśli ten objaw kiedykolwiek przydarzy się to twojemu psu, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza. Doświadczony lekarz bez problemu oceni objawy i przeprowadzi niezbędne testy diagnostyczne, aby przeprowadzić odpowiednie i skuteczne od tego, co wywołuje krwawy kaszel u Twojego psa, objaw ten oczywistym znakiem, że ze zdrowiem zwierzaka jest coś nie tak. Zdecydowanie zalecamy zabranie zwierzęcia do weterynarza, gdy tylko zauważysz, że pies zaczyna kasłać dzisiejszym artykule omówimy niektóre z typowych przyczyn tego objawu u psów. Pamiętaj jednak, że ten artykuł nie zastąpi profesjonalnej diagnozy weterynarza!Krwawy kaszel u psów – potencjalne przyczynyKaszel jest naturalną reakcją fizjologiczną organizmu na podrażnienie dróg oddechowych. Może on być spowodowany nagromadzeniem śluzu, infekcją gardła lub obecnością ciała obcego, które utrudnia oddychanie. Ponadto powinieneś również wziąć pod uwagę, że krwawy kaszel u psa może być świadectwem jakiejś poważniejszej niektóre z najczęściej występujących chorób, które mogą powodować, że Twój pies kaszle: Psie zakaźne zapalenie krtani i tchawicy, znane również jako kaszel kennelowy. Zapalenie gardła. Choroby, które wpływają na tchawicę, takie jak zapaść tchawicy lub jej zwężenie. Obecność obcej substancji. Zapalenie oskrzeli. Pasożyty, które wpływają na funkcjonowanie płuc. Zapalenie płuc. Gruźlica. Naczyniowa choroba płuc (obrzęk płuc). Intensywny kaszel u twojego zwierzaka może doprowadzić do pęknięcia naczyń włosowatych lub powstawania mikrourazów, które powodują odkrztuszanie krwi lub krwawego śluzu, zwanego również może pochodzić z krtani, tchawicy lub płuc. Czasami pojawiająca się krew może być po prostu spowodowana zwykłym krwawieniem z nosa lub niegroźną infekcją jamy ustnej. Zanim zaczniesz się niepokoić, zapytaj waszego weterynarza o przyczynę kompleksowe badania podczas wizyty u weterynarzaKiedy znajdziesz się gabinecie weterynarza, przeprowadzi on najpierw pełne badanie fizyczne, aby sprawdzić, czy w drogach oddechowych psa nie ma infekcji lub obecności ciał te skupią się również na sprawdzeniu, czy płuca twojego zwierzęcia funkcjonują prawidłowo i czy istnieje jakikolwiek rodzaj rany w jamie ustnej lub w błonach śluzowych.]W przypadku, gdy wyżej wymienione badania nie stwierdzą żadnych nieprawidłowości, Twój weterynarz przeprowadzi dodatkowe testy w celu określenia poziomu krzepnięcia krwi Twojego psa lub funkcjonowania niektórych organów wewnętrznych.]Jeśli twój pies posiadał kiedykolwiek pasożyty lub nie był szczepiony, będzie musiał również przejść badania w tym kaszel u psa – jak prawidłowo postępować?]Po pierwsze, nie czekaj na zniknięcie kaszlu lub samoczynne zatrzymanie krwawienia. Zabierz swojego zwierzaka do weterynarza jak najszybciej, aby przeprowadzić wszystkie niezbędne badania.]Jeśli twój pies jednocześnie wymiotuje, spróbuj zbadać wymioty, aby sprawdzić, czy nie ma w nich krwi. Może to pomóc lekarzowi weterynarii określić, czy problem dotyczy układu metody leczenia ustaleniu przyczyny krwotoków weterynarze mogą przepisać lekarstwo swojemu psu. Są to najczęściej środki takie jak: Podawanie płynów dożylnych. Leki przeciwwymiotne (leki zwalczające nudności i wymioty). Antybiotyki. Leki przeciwpasożytnicze. Jeśli Twój zwierzak połknie jakiekolwiek ciało lub substancję obcą, to z pewnością otrzyma środek przeczyszczający, który w naturalny sposób pozbędzie się go z organizmu. Dodatkowo otrzyma również antybiotyki, które pomogą w zapobieganiu możliwej infekcji. Jeśli kaszel twojego psa jest naprawdę niepokojący i poważny, twoje zwierzę może wymagać może Cię zainteresować ... Spis treści:1. O czym może świadczyć kaszel u psa?2. Czym jest kaszel kenelowy?3. Objawy kaszlu kenelowego4. Jak leczyć kaszel kenelowy u psa? Kaszel to dość częsty objaw, który towarzyszy nam podczas infekcji w czasie jesienno-zimowym. Czy u psów kaszel pojawia się często? – niekoniecznie. Jednak gdy już się pojawi, trudno go nie zauważyć. Pies kaszle często i głośno, w szczególności po wysiłku fizycznym, napiciu się chłodnej wody czy w nocy. Przy tym wygląda tak, jakby próbował coś wypluć i jakby nie mógł złapać powietrza. Hałasuje przy tym na cały dom. Nierzadko salwy kaszlu kończą się odpluwaniem, ulewaniem, a nawet odruchem wymiotnym. O czym może świadczyć kaszel u psa? Kaszel może być objawem wielu chorób. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że kaszel nie zawsze świadczy o chorobie układu oddechowego. A ten, który występuje w szczególności w nocy i po nocy (wraz z odkrztuszaniem), bardzo często towarzyszy zaawansowanym chorobom serca. Przewlekłe charczenie i kasłanie mogą świadczyć o zapadzie tchawicy, chorobie charakterystycznej dla ras małych. Zdarza się, że co jakiś czas, np. co kilka tygodni, pies ma kilkuminutowe ataki kichania i kaszlu. Może to sugerować kaszel wsteczny, chorobę z pozoru niegroźną, jednak wymagającą dokładniejszej diagnostyki. Kaszel może także występować przy robaczycy. Jednak najczęściej towarzyszy on właśnie zapaleniu dróg oddechowych – górnych i dolnych. Kaszel u psów, podobnie jak u ludzi, może być suchy, mokry lub mieszany. Zazwyczaj nie jest to jedyny objaw choroby u psa. Zwykle poza kaszlem występuje brak apetytu, posmutnienie, katar czy gorączka. Jedną z chorób dróg oddechowych, charakteryzującą się jedynie kaszlem, jest kaszel kenelowy. Jest to najczęstsza choroba zakaźna występująca u psów, dlatego to na niej skupię się w dalszej części artykułu. Czym jest kaszel kenelowy? Kaszel kenelowy to inaczej zakaźne zapalenie krtani i tchawicy lub tchawicy i oskrzeli. Bardzo często nazywany jest kaszlem psiarniowym, czy też właśnie kenelowym, ze względu na to, że występuje tam, gdzie jest większe skupisko psów. Schroniska, hodowle, hotele dla psów, miejsca wystaw, zawodów sportowych, prowadzenia treningów i szkoleń dla czworonogów – to właśnie tam psy łatwo mogą się zarazić. Choroba pojawia się nagle i bardzo szybko rozprzestrzenia się pomiędzy czworonogami. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, czyli wystarczy, że chory pies kichnie, a już kolejny się zaraża. Kaszel kenelowy rozprzestrzenia się bardzo szybko, dlatego często mówi się o wybuchu tej zakaźnej choroby na danym terenie czy np. po wystawie psów. Łatwo można zauważyć też sezonowość tej choroby – zazwyczaj pojawia się ona jesienią i wczesną wiosną. Choroba ma charakter polietiologiczny, co oznacza, że wywoływana jest przez wiele drobnoustrojów. Najważniejsze i niezbędne do powstania kaszlu kenelowego są: wirus parainfluenzy typu 2 (CPIV), adenowirus typu 2 (CAV2) oraz bakteria Bordetella bronchiseptica. Oprócz tego chorobę mogą wikłać mykoplazmy, reowirusy, herpeswirus, koronawirus czy inne bakterie, pasożyty i grzyby. Dlatego też w zależności od czynników, jakie ją wywołują, choroba ta może mieć przebieg bardziej lub mniej ostry. Siewstwo choroby jest bardzo łatwe – wystarczy bezpośredni kontakt z chorym psem lub jego wydzielinami, np. picie wody ze wspólnej miski. Droga zarażenia może też być pośrednia, gdy wydzieliny z górnych dróg oddechowych my przeniesiemy do domu na butach czy ubraniach. Inkubacja choroby najczęściej trwa krótko, bo zaledwie 1-3 dni, ale może ten czas się wydłużyć nawet do miesiąca. Niestety, chory pies, który nie ma jeszcze objawów choroby, sieje zarazkami, zarażając kolejne czteronogi. Dlatego, podkreślę raz jeszcze, choroba tak szybko i łatwo się rozprzestrzenia. Kaszel kenelowy trwa zazwyczaj ok. 10-14 dni, maksymalnie 3 tygodnie. Co ciekawe, mija samoistnie. Objawy kaszlu kenelowego Objawy choroby są wyraźne. Jest to męczący i dławiący kaszel. Napady kaszlu bywają niekiedy bardzo częste i intensywne, pies pracuje przy tym całym ciałem, nie może znaleźć sobie miejsca, co zazwyczaj bardzo martwi właściciela. Nierzadko wpada on w panikę, myśląc, że pies się dusi lub też że czymś się zakrztusił. Należy tu zachować spokój, gdyż najczęściej to tylko mylne wrażenie. Kaszel zwykle jest suchy, chociaż zdarza się mokry. Oprócz kaszlu pies może mieć surowiczy wysięk z worka spojówkowego i jamy nosowej. Silny kaszel może trochę osłabić psa, jednak cały czas jest on w dobrej kondycji, ma apetyt i ochotę, aby wyjść na spacer. Poza wymienionymi objawami brak jest innych. Jeśli pies gorączkuje, oznacza to, że kaszel został powikłany bakteryjnie i najprawdopodobniej doszło do zapalenia płuc. Taki stan jest już groźny dla czworonoga, dlatego też staramy się nie dopuścić do niego. Lekarz stawia diagnozę na podstawie objawów klinicznych. Jako że choroba jest głównie wirusowa, trudno jest potwierdzić ją dostępnymi badaniami, gdyż izolacja i hodowla wirusów jest dość skomplikowana. Samo stwierdzenie zaś bakterii Bordetella bronchiseptica w drogach oddechowych nie jest wystarczające, gdyż spora część zwierząt jest nosicielem tego zarazka, a nie oznacza to choroby. Lekarz weterynarii przede wszystkim bada pacjenta, jeśli trzeba, wykonuje podstawowe badania krwi lub zdjęcie RTG, aby wykluczyć inne choroby. Charakterystyczna w przebiegu kaszlu kenelowego jest tak zwana reaktywna tchawica – po dotknięciu okolicy krtani lub tchawicy pies zaczyna kasłać. Jak leczyć kaszel kenelowy u psa? Leczenie celowane nie jest możliwe ze względu na charakter wirusowy choroby. Pamiętajmy także, że choroba niepowikłana mija samoistnie. Terapia jednak jest potrzebna, aby skrócić czas trwania choroby, nie doprowadzić do jej powikłania i zminimalizować jej objawy. W głównej mierze polega ona na ograniczeniu kaszlu. W przypadku gdy jest on uporczywy, lekarz może przepisać silne leki przeciwkaszlowe (leki opioidowe), ale nie są to leki pierwszego rzutu. W terapii istotne jest wdrożenie leków przeciwzapalnych (glikokortykosteroidów) czy immunostymulatorów, które mogą skrócić czas trwania choroby. Ponadto lekarz musi sprawdzić, czy infekcja nie jest powikłana bakteryjnie i czy zapalenie nie zeszło na płuca, w takim wypadku należy wdrożyć antybiotyki. Sam kaszel kenelowy nie jest wskazaniem do ich stosowania. Powszechne w terapii kaszlu wśród ludzi syropy przeciwkaszlowe, preparaty mukolityczne czy leki wziewne nie znajdują tu zastosowania. Warto ograniczyć ucisk na szyi psa, zamieniając obrożę na szelki. Również pokarm może być bardziej miękki, a podawana woda letnia. Niektórzy ze skutkiem stosują inhalacje z soli fizjologicznej, jednak może się zdarzyć, że pobudzą one odruch kaszlowy. Rokowania u pacjentów zazwyczaj są dobre. Jednak są psy należące do grupy zwiększonego ryzyka – u nich choroba może mieć zdecydowanie cięższy przebieg i łatwiej może dojść do jej powikłania czy innych komplikacji. Do tej grupy zaliczamy psy ras brachycefalicznych (mopsy, buldożki francuskie, boston teriery, shih tzu etc.). Tu także zaliczyć należy psy bardzo młode, starsze oraz te, które chorują przewlekle na inne choroby układu sercowo-oddechowego. Niestety po przechorowaniu pies zyskuje odporność jedynie na kilka miesięcy. Nie jesteśmy w stanie dokładnie określić na ile. Dlatego zdarzają się przypadki, w których pies choruje aż dwa razy do roku. Profilaktyka kaszlu kenelowego to przede wszystkim unikanie miejsc, gdzie przebywa większa liczba psów w czasie, gdy choroba pojawiła się w naszym mieście czy okolicy. Przed planowanym pozostawieniem psa w hotelu czy przed wystawą warto zaszczepić czworonoga przeciwko kaszlowi kenelowemu. Przeciwko parainfluenzie i adenowirozie psy szczepione są w tak zwanym podstawowym zestawie szczepień. Jednak szczepienie przeciwko Bordetella bronchiseptica zalicza się do szczepień dodatkowych i należy je wykonać na miesiąc przed planowanym wydarzeniem. Na rynku najbardziej popularna jest szczepionka donosowa zawierająca żywe, odzjadliwione szczepy Bordetella bronchiseptica oraz wirusa parainfluenzy. Podaje się ją, jak sama nazwa wskazuje, donosowo. Szczepienie to wydaje się najbardziej skuteczne ze względu na miejscowe działanie – w nabłonku jamy nosowej. Odporność poszczepienna utrzymuje się przez rok. Należy wiedzieć, że szczepienie nie zabezpiecza całkowicie przed zachorowaniem, ale ogranicza objawy ewentualnej infekcji. Po szczepieniu możliwe jest wystąpienie ogólnych objawów choroby, jednak zdarza się to dość rzadko. Bardzo ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, że pies po przechorowaniu może być tak zwanym bezobjawowym siewcą. Dlatego najlepiej, aby przez ok. 2-3 tygodnie po ustaniu objawów ograniczyć kontakt ozdrowieńca z innymi czworonogami. W ten sposób zapobiegniemy rozprzestrzenianiu się infekcji. Jeśli jesteś z psem u weterynarza – poinformuj recepcję o podejrzeniu choroby zakaźnej, abyście nie czekali w jednym pomieszczeniu z innymi psami. Jeśli zaś masz umówioną wizytę u groomera czy jesteś w trakcie grupowej tresury, lepiej, abyś przełożył zajęcia na inny termin. Wypady na psi wybieg czy do parku miejskiego są także naganne. Jest to dość trudne dla właścicieli psów, gdyż jak mówiłam, najczęściej oprócz kaszlu psu nic nie dolega, a energia w domu go roznosi. Jednak ze względu na tak łatwą drogę zarażania tą chorobą należy ograniczyć kontakt z innymi psami. Kaszel kenelowy jest chorobą, która dotyka wyłączenie psowatych. Nie zagraża innym zwierzętom ani nam, ludziom. Literatura podaje, że zarażenie się człowieka samą bakterią Bordetella bronchiseptica od psa jest możliwe, jednak opisuje się tu pojedyncze przypadki. Kaszel, w szczególności ten, który pojawi się nagle, o dużej intensywności, zawsze powinien zwrócić naszą uwagę i skłonić do szukania przyczyny. Najbardziej prawdopodobne jest, że takie objawy świadczą o zakaźnym kaszlu kenelowym, który nie stanowi bezpośredniego zagrożenia życia. Jednak z psem zawsze należy udać się do lekarza weterynarii, aby zbadał go i postawił właściwą diagnozę. Podobnie może objawiać się zadławienie ciałem obcym czy duszność, np. z powodu innej infekcji dróg oddechowych – szczególnie groźnej, jeżeli obejmuje dolne drogi oddechowe. Kaszel przewlekły może świadczyć np. o chorobie serca czy o zapadniętej tchawicy. Pamiętajmy więc, że jeśli nasz pies kaszle od jakiegoś czasu bądź pojawiły się u niego nagle ostre objawy, koniecznie należy zgłosić się do lekarza weterynarii. Kaszel u psa nie powinien być ignorowany! Małgorzata Glema, lekarz weterynarii Kaszel u psa to zawsze poważny sygnał, że dzieje się coś złego. Spacery z naszym ulubieńcem mogą się skończyć przeziębieniem. Żeby zwierzak nie wylądował z temperaturą w swoim „łóżku”, trzeba go odpowiednio zabezpieczyć. Gdy jednak zdarzy się, że pokasłuje i kicha, nie zawsze musi to oznaczać przeziębienie. Kaszel u psa Kaszel u psa powinien zaniepokoić każdego właściciela. Nie chodzi oczywiście o incydentalne kaszlnięcie typu „kłaczek” z filmu „Shrek”, lecz o kaszel utrzymujący się co najmniej dobę. Przyczyną mogą być zarówno choroby zakaźne, jak i niezakaźne. Kaszel u psa może być objawem np. niewydolności krążenia. Jest to tzw. kaszel sercowy – suchy, upor­czywy, nasilający się nocą i nad ranem. Kaszlą też zwierzaki cierpiące na nowotwory płuc. Predysponowane są do tego suki z nowotworami gruczołu mlekowego dającymi przerzuty do płuc. Równie często kaszel pojawia się przy zwężeniu tchawicy oraz zapaleniu krtani w wyniku ciągłego ujadania. Kaszel smyczowy Co gorsza, sami możemy kaszel wywołać – np. przez mechaniczne drażnienie krtani na skutek nieustannego ciągnięcia psa na smyczy. Jeśli zamiast nauczyć psa grzecznego chodzenia na smyczy, nieustannie go szarpiemy, drażnimy jego krtań. Strofowanie pupila w ten sposób niczego go nie nauczy. Jeśli więc nie mamy cierpliwości lub czasu, by ćwiczyć z nim chodzenie przy nodze, postarajmy się chociaż zmniejszyć ryzyko poniesienia uszczerbku na zdrowiu. Najważniejsza jest wygodna, szeroka i miękka obroża albo obroża uzdowa (przypomina kaganiec, ale nie ma z nim nic wspólnego). Zawsze też godne polecenia są szelki (kolczatka odpada, wiele krajów już zabroniło jej używania!). Wtedy nawet jeśli psiak pociągnie, nie będzie to tak niebezpieczne dla jego krtani i kręgów szyjnych. Zamiast smyczy można użyć linki z amortyzatorem, przeznaczonej do biegania z psem. Bonus: wolne ręce, bo linkę da się przypiąć do pasa. Wygodniej wtedy, jeśli koniecznie trzeba zabrać psa na zakupy – byle nie w ziąb ani w deszcz, bo skończy się to przeziębieniem! Katar zębowy Jeśli narażamy psa na wdychanie drażniących substancji, np. pyłu podczas remontu mieszkania czy olejków eterycznych i odświeżaczy powietrza, również sami możemy wywołać u niego kaszel. Dym tytoniowy też sprzyja pojawieniu się odruchu kaszlu. Do jego wystąpienia predysponują poza tym niska wilgotność panująca w pomieszczeniu, nadwaga zwierzęcia i… stres. Jeśli chodzi o groźne zakaźne przyczyny kaszlu, to należą do nich nosówka, „kaszel kenelowy” czy gruźlica. Podobnie katar, choć jest objawem przeziębienia, może również sygnalizować zapalenie zatok obocznych nosa, martwicę przegrody nosowej, nowotwory, zapalenie zatok szczękowych – np. na skutek zaawansowanych chorób zębów – czy nosówkę. Jak zajrzeć do gardła? W zasadzie nie istnieją domowe metody pozwalające jednoznacznie określić, czy przyczyną kaszlu i kichania jest zwykłe przeziębienie, czy też poważniejsza dolegliwość. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy wiemy, że pies przemarzł, przemókł i był wystawiony na działanie zimnego wiatru, a objawy mogące wskazywać na przeziębienie ujawniły się następnego dnia. Jeśli podejrzewamy u zwierzaka przeziębienie, zmierzmy mu temperaturę. Robimy to zawsze w odbytnicy za pomocą tzw. termometru minutowego (trapezowego) lub elektronicznego, który sygnalizuje dźwiękiem zakończenie pomiaru. Zajrzyjmy też do gardła czworonoga. Aby zrobić to skutecznie, trzeba chwycić od góry za szczękę w ten sposób, aby górne fafle znalazły się między naszymi palcami a zębami psa. Następnie palcem wskazującym drugiej ręki naciśnijmy na język, jednocześ­nie lekko wyciągając go z pyska. Dysponując dobrym oświetleniem, możemy stwierdzić, czy gardło naszego podopiecznego jest zaczerwienione. Pomoc domowa Przeziębionemu zwierzakowi możemy pomóc, podając np. rutinoscorbin, który wzmacnia ściany naczyń włosowatych i zwiększa odporność na zakażenia. Jeśli cierpi z powodu kaszlu, można zastosować flegaminę, a gdy gorączkuje – np. pyralginę, ale tylko w postaci czopka doodbytniczego. Zważywszy, że nawet ze zwykłego przeziębienia może się rozwinąć zapalenie oskrzeli i płuc, powinniśmy zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Jak zapobiegać przeziębieniu? zapewnijmy psu pełnowartościową dietę podawajmy preparaty mineralno-witaminowe stosujmy środki podnoszące odporność (rodzaj i dawkę musi określić lekarz weterynarii) hartujmy psa podczas częstych i stopniowo coraz dłuższych spacerów w brzydką pogodę dokładnie wycierajmy go do sucha po każdym spacerze w deszczu psy ras małych i krótkowłosych wyprowadzajmy w kubraczkach nie umieszczajmy legowiska obok kaloryfera ani w miejscach narażonych na przeciągi psu podwórzowemu zapewnijmy szczelną, ocieplaną budę z zasłanianym wejściem Objawy przeziębienia temperatura powyżej 39°C kaszel kichanie zaczerwienienie spojówek wyciek z worka spojówkowego wyciek z nosa zaczerwienienie i powiększenie migdałków powiększenie węzłów chłonnych zagardłowych dreszcze brak apetytu wymioty zaraz po jedzeniu apatia i osowiałość Autorzy: Aleksandra Więcławska, Artur Dobrzyński

kaszel u psa forum